In the picture : Martijn Zewald

Dat was in 2001. Ik was nog in dienst bij Van Egmond, oa verantwoordelijk voor het saneren van benzinestations. Daar is letterlijk het lichtje in m’n hoofd aangegaan. Ik dacht “Reclame op bussen moet toch ook op vrachtwagens kunnen?”

Het groeide hard tot begin 2008. Toen begonnen er scheurtjes te komen, met name economisch, je zag gewoon dat de wereld aan ’t veranderen was. In diezelfde periode ging Lehman failliet en binnen 2 weken had ik voor 400.000 euro annuleringen. Een paar hele grote campagnes voor luchtvaartmaatschappijen en twee in de financiële sector. We zijn nog een tijdje doorgegaan en wat er nog over was heb ik kunnen verkopen aan m’n grootste concurrent van die tijd.

Klinkt eigenlijk als een droom, opbouwen, groot maken, verkopen?
De verkoop was een gedwongen situatie. Allemaal kijken we wel eens om en in 2007 had ik de kans om ’t beter te verkopen. Economisch is het zo wispelturig, huizen zijn ook in slechts een paar jaar tijd, gehalveerd in prijs. Da’s wel waar je van leert. Ik las een interessant onderzoek: grote bedrijven waren vroeger 30 jaar marktleider op een bepaald gebied, tegenwoordig nog maar 7 jaar. Kijk naar TomTom en Nokia.

Ik kreeg een belastingcontrole en als onderdeel van de inkomstenbelasting moesten rittenregistraties worden overlegd. Van de werkbusjes klopte alles, die reden projecten, maar met de personen-auto’s gingen we met de hakken over de sloot. Er bestond een systeem van 1200 euro, maar mijn huidige compagnon Ronald en ik stelden mekaar de vraag, dat kunnen wij toch beter. Als hobby projectje zijn we die uitdaging begonnen. September 2007 hadden we een soort prototype gesoldeerd.

De stoute schoenen aangetrokken en via een oud contact in de auto gestapt naar RTL nieuws. De economisch hoofdredacteur werd erbij gehaald. Vroeg in de ochtend heeft Jan de Hoop op het journaal het als eerste geroepen in Nederland, vervolgens was het item de hele dag door op RTL Z. Quote pakte het op, Telegraaf pakte het op. Dat was een bizarre tijd. Die eerste dag verkochten we er best veel, maar daarna, het was actueel, zijn we binnen een mum van tijd doorgegroeid naar 15000 gebruikers.

We hadden helemaal niets, geen helpdesk geen consumentenervaring, geen geld. Het eerste prototype kostte 3000 dollar. We hadden de dag van het nieuwsitem 100 units op voorraad en we hadden er binnen een uur 500 verkocht. [lacht:] dat was in Taiwan een paar nachtjes door solderen. Dan sta je op Schiphol de doosjes op te wachten.

Rittenregistraties is een basis en we hebben nu een module gebouwd die een koppeling maakt met je agenda op je telefoon. Waar je nu alleen in je agenda je gemaakte afspraken ziet staan, projecteren we de werkelijke bestede tijd en de werkelijke ritten in je iPhone Android of in Outlook.

We richten ons er vooral op om de informatie op de goede plek te krijgen en daarbij de gebruiker centraal te stellen. We hebben een koppeling met Afas, straks met Exact. Dat betekent dat de uren die buiten door mensen gemaakt worden direct 1:1 klaarstaan om verwerkt te worden in Afas. Dat betekent geen urenbrieven met alle fouten van dien.

Ik denk dat nu het kaft van het koren gescheiden wordt. Prettig. We hadden concurrenten met een mailadres op Hawaii en die konden evengoed nog wat verkopen terwijl je alleen tussen bijvoor-beeld 16-18u kon bellen anders was er niemand. Ja, die zijn nu wel klaar. Dus als we iets moeten leren van deze tijd is dat je van kwaliteit moet overleven.

Een probleem oplossen waarvan de klant van tevoren helemaal niet wist dat hij het had. Ik ben bij een aantal grote bouwbedrijven bezig de complete administratie, de reistijden en de woonwerk administratie weg te halen. Dat geloven ze bijna niet. Als je laat zien wat het doet en wat het effect daarvan is, dan zeggen ze: “Had je niet 10 jaar eerder binnen kunnen komen?”

Ik weet nog mijn eerste campagne die ik binnenhaalde bij de Staatsloterij met vrachtwagenreclame. Ik reed ergens bij de brug over zijkanaal C. Dat ze me belden: “Joh, we gaan het doen”. Dat was echt een mega-moment. En met Trevler natuurlijk ’s morgens 7 uur het journaal aanzetten en je eigen nieuwe product langs zien komen. En vervolgens alle mailtjes met bestellingen, dat was een hele grote wolk. En nu nog steeds, bij klanten presentaties geven over wat wij kunnen doen met gegevens, dat is echt wel super kicken.

Wie is voor jou inspirerend?
Ik heb ontzettend veel waardering voor Toon Gerbrands, de manier waarop hij AZ georganiseerd heeft, echt een diepe buiging. En bij het zien van een docu over Joop van den Ende krijg ik ook die passie. Zijn visie: geen concessie doen aan hoe hij vindt dat het moet. Kan niet, bestaat niet. Hij moet er blij en trots van worden, los van of mensen dat wel of niet zien. En dat verwacht ik ook wel van mijn mensen, die laatste stap, zet in godsnaam die laatste stap. Let erop dat je niet meneer Jansen, mevrouw Jansen noemt. Van den Ende is er stinkend rijk van geworden, maar hij heeft het zichzelf wel heel moeilijk gemaakt. Omdat hij helemaal gek wordt als het niet goed is.

Vrijheid is toch relatief. Ik heb misschien niet naar mezelf toe de verplichting er altijd te zijn maar als ik er niet altijd ben kan ik ook niet mijn personeel behouden. Dus uiteindelijk ben je altijd zelf het haasje. Het moet toch af. [red.]: “een baas die er nooit is…” [Martijn]: “heeft personeel dat geen ruk doet…” [lachen beide].
Ik klaag niet want het heeft ook veel voordelen, je kunt je eigen visie volgen, je eigen ideeën uitwerken. Op creatief en ontwikkelingsniveau is het de mooiste baan die je kunt hebben. Maar ik heb altijd gezegd: “De pieken zijn hoger, maar de dalen zijn dieper…”

•  als er ergens oorlogsdreiging is, dat de nauwkeurigheid van GPS wordt teruggeschroefd?

•  er zodoende tijdens de Golfoorlog ipv 3 meter nauwkeurigheid, 300 meter werd aangeboden?

•  Trevler met meer nationaliteiten zaken doet dan dat ze personeel hebben?

•   Bluetooth is ontwikkeld door een Nederlander in dienst bij Ericsson en de naam verwijst naar de Vikingenkoning Blauwtand?